Een knuffeltje voor iedereen

Ha lieverds! Alweer even geleden... Hoewel de tijd voor mijn gevoel razendsnel gaat.
Het is nu al een maand geleden dat ik in mijn nieuwe huisje ben getrokken. Wel een hele verandering na al die hostels. Heerlijk om een badkamer helemaal voor mijzelf te hebben, niet te vergeten een eigen slaapkamer!
Het is ook al een maand geleden dat ik begonnen ben voor deze familie te werken. Tjee, wat een andere levensstijl dan ik gewend ben, en dan bedoel ik nog niet eens zozeer het feit dat ik opeens verantwoordelijk ben voor zes kinderen. Nu woon ik opeens in een (rijk) Australisch gezin, waar de gewoonten anders zijn, waar de kinderen schooluniformen dragen, waar andere dingen gegeten worden, de kinderen heel anders opgevoed worden, Nicky dagelijks salamanders of Blue tong lizzards in de tuin vangt en die de hele dag met zich meesjouwt, waarna ze vaak een pootje of een staartje missen...
Met de ouders kan ik heel goed opschieten, ze zijn heel aardig en helpen me waar ze maar kunnen.
De jongens zijn een heel ander verhaal. Ze zijn zo snotverwend dat ze lang niet altijd lief doen. Sterker nog, ze zijn erg brutaal en luisteren naar niemand. Ik vind het soms moeilijk om te zien hoe weinig respect ze voor hun ouders en mij tonen. Maar weet je, ze hebben ook allemaal zeker hun goede kanten. Alex van zeven is ontzettend slim en praat voortdurend over aantallen en percentages. Op dit moment leest hij op elk potje en flesje hoeveel milligram erin zit en hoeveel procent vet. Nicky van net vijf heeft ongelovellijk veel energie (zucht) en kan geen genoeg krijgen van vlinders, (vieze) beestjes en al het andere wat er in de natuur rondhobbelt. Joshy, een mollig ventje van 2.5 is echt ontzettend schattig. Hij kan heel goed praten en houd eigenlijk ook nooit zijn mond. Wat hij precies zegt is soms niet helemaal duidelijk want hij weigert zijn speen uit te doen.
Alledrie de jongens vinden het erg leuk om met de baby's te spelen, wat niet altijd even zachtzinnig gaat, maar wel altijd even liefdevol.
Ja, de baby's... Dat zijn echt schatjes zonder uitzondering. Ze zijn bijna een jaar en kunnen net zelfstandig staan. De jongens, Jeremy en Zachery, lijken ontzettend veel op elkaar. In het begin kon ik ze alleen uit elkaar houden omdat Jeremy een grote blauwe bult op zijn voorhoofd had waar hij gevallen was. Maar nu ze zichzelf overal aan optrekken, vallen ze zo vaak om dat ze er alledrie even bultig uitzien.
Behalve dat ik soms niet goed weet wat ik met de oudere jongens aan moet, heb ik het ontzettend naar mijn zin hier. Hoewel het af en toe best een beetje eenzaam kan zijn, aangezien ik nogal ver van stad en vrienden af zit.
Daarom was het ook zo ontzettend leuk dat Ilse en Ilonka (haar huisgenootje) een weekje bij mij kwamen logeren. Het was weer net als vanouds hoe we 's avonds op de bank zaten wijntjes te drinken en sex and the city te kijken. Maar in plaats van in Ilse's appartementje in Arnhem, nu in mijn appartementje in Australie.
We hebben echt de meeste lol gehad en een paar goeie avonturen beleeft. Zo besloten we op een dag, ieder gewapend met een bord waarop FREE HUGS stond, naar Rundle Mall te gaan (de grootste winkelstraat van Adelaide) en daar knuffels uit te delen. Velen van jullie zullen me voor gek verklaren of zeggen 'o typisch Evanne', of allebei. En dat moet je misschien ook wel in je hebben om zoiets gewaagds te doen, maar man wat was dat gaaf!!!
'Do you want a hug?' Een oud opaatje slaat zijn armen om me heen en geeft me een dikke knuffel. 'Do you guys want a hug? Oh come on!' Een groepje tienerjongens kijkt me aan alsof ik gestoord ben en loopt vlug door. Enigzins afgewezen draai ik me om, om nog net iemand met uitgespreidde armen op me af te zien rennen voordat hij me in de armen springt. 'Do you want a hug?' Een papa buigt door de knieen zodat ik zijn dochtertje een knuffel kan geven. Wauw.
Echt, ik raad iedereen aan om dit ook eens te proberen. Het geeft zo'n goed gevoel! We liepen daar alledrie de hele tijd met een grote glimlach op ons gezicht rond. Sommige mensen zeiden dat ze het heel fijn vonden om een omhelzing te krijgen, een jongen kwam nog een paar keer langs lopen en kwam dan telkens weer naar ons toe en een man zei zelfs dat het de eerste knuffel in jaren was...
Het maakte ook niets uit wie je een knuffel gaf, of het lange slungels waren, oude mensen, hele dikkers of ietwat verdachte lieden, het was allemaal fijn en goed. Hoewel die dikke mensen nog wel het fijnst waren om stevig vast te pakken :)
Zo hebben we een uur daar in de winkelstraat gestaan, terwijl het voelde als tien minuten. Naderhand waren we helemaal gelukkig, en helemaal uitgeput. Naast dat je heel veel ontvangt, geef je toch ook veel.
Hier is een heel mooi filmpje van een stelletje knuffelaars in Italie. Zo was het bij ons ook een beetje. Zet je geluid even aan :)

http://www.youtube.com/watch_popup?v=hN8CKwdosjE

We zijn ook naar een wildlife park geweest. Het was echt een ervaring om de kangoeroes's uit je hand te laten eten en de koala's over hun
wollige vachtje te aaien! Noah, ik weet dat Kangoeroe's je lievelingsdieren zijn, dus hieronder speciaal een fotootjes voor jou!

Lieve vriendjes en vriendinnetjes, nu na vier maanden, begin ik jullie allemaal wel echt te missen! En daarbij zal ik meteen maar even mededelen dat ik van plan ben nog wat langer weg te blijven, misschien zelfs het jaar vol te maken. Zie je, ik moet minstens drie maanden bij deze familie blijven en tegen die tijd is het al juli, de maand dat ik eigelijk terug zou komen. Ik wil nog heel wat meer van Australie zien en heb mijn volgende vlucht al geboekt. Op naar Cairns! Over twee maanden dan...


Tot schrijfs! Liefs en een heeele dikke free hug! x Evanne