Boerinnetje spelen op het Australische platteland

Haa lieve allemaal!

Hier eindelijk een berichtje vanuit de zomerse hitte.

Vorige week woensdag kwam ik om 12u aan in Sydney. Toen had ik er al een vlucht van 21u opzitten, met een stop van 3u in Bangkok en een van 12u in Taipei. Met de jongen die naast me in het vliegtuig zat en nog twee meisjes die zich bij ons aansloten, hebben we een stadstour door Taipei gemaakt. Wat heel leuk en mooi was, maar ook ontzettend vermoeiend omdat ik tegen die tijd al zo’n 48u niet had geslapen.
Naast deze vliegreis om de wereld, die op zich al een heel avontuur was, was het ook wel enigzins bizar om zo van land naar land te hoppen; in twee dagen ging ik van Nederland naar Taiwan, naar Thailand naar Australie. En telkens weer een lichte cultuurschok, met een andere geur op elk vliegveld, ander soort fruit en snoep, en natuurlijk steeds ander soort mensen. Alleen de drank was op elk vliegveld steeds in overvloed te koop.

Maar toen dus eindelijk in Sydney aangekomen, waar een jongen met een bordje met mijn naam en die van nog twee anderen, stond te wachten. Bij de douane werden we eerst nog even besnuffelt door een drugshond, maar mochten daarna doorlopen naar buiten. Na nog geen vijf minuten waren we alledrie van top tot teen bezweet. Gatver, zou je zeggen. Maar dit was precies waar ik op gehoopt had. Een beter welkom van de zomer had ik niet kunnen krijgen.
Ik, Chris en Maurits werden naar ons hostel gebracht, midden in het centrum van Sydney, in de beroemde buurt Kings cross. Hier sliep in ik een stapelbed samen met nog vier jongens op een kamer.
De dagen daarop zijn Chris, Maurits en ik, Sydney gaan verkennen. Het enige wat we moesten doen was een bankrekening openen en de Medicare regelen. Verder zijn we van park naar park gegaan en hebben zoveel niks gedaan dat we zelfs nog te laat kwamen op de twee afspraken die we wel hadden. Heerlijk. Wat gaf dat een gevoel van vrijheid en ontspanning!
Het eerste beest dat ik hier tegenkwam in een park was een heilige ibis (zie foto). Ik was helemaal amazed en heb er wel twintig foto’s van gemaakt. Maar we kwamen er al snel achter dat ze eerder een plaag zijn dan heilig hier. Dat merk ik trouwens telkens, dat je enorm snel went aan alles. Van de insecten (kakkerlakken, muggen, vliegen! Christmasbeatles en sprinkhanen) tot de hitte en zon (gisteren met Australien Day was het 35 graden en de zon schijnt hier eigenlijk non-stop. Ik heb al een stoere cowboyhoed gekocht tegen de doordringende stralen). Het enige waar ik nog wat moeite mee heb, zijn de spinnen. Jullie kennen allemaal de huis-tuin en keukenspinnen uit Nederland wel. Hier heb je ook veel spinnen in en om het huis, maar die zijn dan bijna zo groot als je hand… De eerste keer dat ik er een zag zat ik op de wc. Dus ik gillen, en toen er na een tijdje eindelijk iemand aankwam (‘t gaat er hier allemaal wat relaxter aan toe) kreeg ik te horen: ‘o dat is een huntsman. Die bijten wel maar zijn niet giftig.’ Ik heb de hele nacht slecht geslapen omdat ik zeker wist date er een in mijn slaapzak zat!

Na vier dagen met de jongens opgetrokken te hebben, ging ik met mijn huis op mijn rug met de trein naat Southerland, waar ik door mijn vriendin en haar vriend/cowboy opgehaald werd. Zij namen me mee naar hun boerderij in Goulburn, waar Jason met zijn broer Luke woont.
Het is prachtig gelegen tussen de heuvels, met een meertje in de ‘achtertuin’ waarin je kunt zwemmen met schilpadjes (die heel erg schijnen te stinken).
En eergisteren heb ik eindelijk kangaroo’s gezien! We reden met twee quads naar een plekje waar we met ondergaande zon het hele terrein en verder konden overzien. Het is echt niet te omschrijven hoe mooi het hier is…

Nu zit ik hier te schrijven achter de computer, met rechts van me uitzicht op de heuvels, en te hopen dat er geen spin onder de tafel vandaan kruipt terwijl ik hier zit (dat gebeurde gisteren namelijk). Samen met Ilse werken we een beetje in de veggie patch (groentetuintje) die Ilse zelf heft aangelegd. En wachten we tot een van de twee honden (Bill en Mini) haar pups krijgt.
Maar wat niet nu gebeurd, komt later wel. No worries, zoals ze hier voortdurend zeggen. She’ll be apples (het komt wel goed).

Zoals jullie hebben gemerkt, ben ik niet heel vaak in de gelegenheid om wat te schrijven, maar ik zal mn best doen. En natuurlijk vind ik het hartstikk leuk om wat van jullie te horen!
Ik zal nog even mijn postadres en telefoonnummer doorgeven. Je weet maar nooit :p
(Nummer achter mijn naam is belangrijk!)

Ms Evanne van Houten #6954#
C/- Wood Duck & Travel
220 Williamstraat
Woolloomooloo NSW 2011 Sydney
AUSTRALIA

Tel: (0061) 0404859077
(goedkoop bellen kan via hallobuitenland.nl)
Maar vergeet niet dat er wel 10u verschil zit tussen Nederland en Australie :) Op dit moment is het hier 4u ‘s middags maar bij jullie 6u ‘s ochtends. Gek he!

Heel veel liefs!!!! Xx Evanne